Sizin dünyanız ölümü trajedi olarak görüyor; ama o bizim için trajedi değildir. Ölüm serbestliktir, çünkü ruhun, ruh olarak doğumudur. Sizin dünyanızın tüm sorunlarından kurtulmadır. Çoğunlukla bir ceza değil, ödüldür.

İnsanlar ölümü her ne pahasına olursa olsun kaçınılacak birşey olarak görmemelidir. Onun yaşamın vazgeçilmez bir parçası olduğunu, ruhun layık olduğu seviyeye gelmesi için bir vasıta olduğunu kabul etmelidir.

Ve bilgeyseniz, sizi kendiliğinden ölümden sonraki varlığınıza hazırlayacak şekilde davranırsınız. Ve davranışlarınıza ulaştığınız ruhsal bilinç aşaması hükmeder.

Niçin ölümün böylesi bir felâket olduğunu düşünürsünüz? Bebekler sizin dünyanıza doğduğunda siz sevinirsiniz, biz ise genellikle ağlarız. Biz, insanlar bizim dünyamıza geldiğinde seviniriz, siz ise ağlarsınız.

Ölüm çoğunlukla, ölenler için bir trajedi değildir. Uyum sağlanıncaya kadar geçici bir sorun olabilir; ama ölüm özgürlük getirir. Ölüm, yeryüzünün ruh üzerine yüklediği köleliğin sonudur.

Doğa yasasının işleyişinde kaza olmaz. Sizin dünyanızdan, ruha tayin edilen zamanda ayrılırsınız. Çoğu olayda bu, sizin dünyanıza doğmadan önce, ayrılmak üzere ruhun seçmiş olduğu zamandır.

Sizin dünyanızda yaşamanın tüm üstünlük ve sakıncalarından kaçamazsınız. Onun hem karanlık hem de aydınlık yanlarını tatmalısınız. Ruh, hayal miskinliğinde gelişmez. Ruh güçlük, mücadele ve kriz anlarında lâyık olduğu seviyeye ulaşır. Bunu anlayamamanızı normal karşılıyorum, çünkü dünyanızın zamanına göre ölçüyorsunuz. Ama sonsuzluk bakımından, karşılaştığınız güçlükler sizin için yararlı olanlardan daha iyidir.

Bizim dünyamızdaki yaşamın harikaları, güzelliği, zenginliği, ihtişamı ve parlaklığını hiç bilmiyorsunuz. Size açıklayacak kelimeleri bulmak imkansız. Çelişkiden korkmadan söylüyorum, ölüm genellikle özgürlüğe kavuşmak üzere hücrenin kapısını açan gardiyandır.