Bu dünün yazısı aslında, ama dün vakit yoktu.

Benim kafamdaki iyi baba şu. Sabah çocuğun okula giderken ne giyeceğini hazırlayan baba. Çantasını hazırlayan baba. Saatlerce çocuğuyla oynayan baba. Çocuğunun Çocuk gelişimi sitelerinde (BLW) ne yiyeceğini araştıran ve hazırlayan baba. Bezini değiştiren baba. Çocuğun saçını tarayan, banyo yaptıran, okul toplantılarına katılan, çocuğunun tüm arkadaşlarının ismini bilen baba. Akşam yatarken kitabını okuyup, dişini fırçalatan, gece kalkıp üstü açılmış mı diye bakan baba. Çocuğunu doktora götüren, hastalanınca ıhlamur yapan baba. İş toplantısını çocuğuna göre ayarlayan baba. Evde ne eksik var listesini tutan, alışverişe çıkan baba. Kızının namusunu değil, mutluluğunu ve bağımsızlığını dert edinen, oğluna kadınlara saygı duymayı yaşayışıyla öğreten baba. Erkekliğinden çok emin, onu devamlı ispatlama derdinde olmayan, kırılgan olmayan, başkaları ne der’i dert etmeyen, bu yüzden gülen,şefkat gösteren, uzlaşmayı bilen baba.

Bunları yapan babalara insanüstü, efsanevi yaratıklar gibi davranılıyor. Hatta böyle eşi olan bir kadına herkes durmadan ne kadar şanslı olduğunu, şükretmesi gerektiğini, kocasına devamlı teşekkür etmesi gerektiğini söylüyor. Halbuki anne de bunları zaten yapıyor. Ben çocuk konusunda bu iş bölümünün norm olması gerektiğine inanıyorum. Eşlerinizi değiştiremezsiniz belki, ama oğullarınızı böyle babalar olmak üzere, kızlarınızı böyle adamlar seçmek üzere yetiştirebilirsiniz. Bence bu gelecek nesle bırakabileceğiniz en büyük kişisel hediyemiz olacaktır.

Oğlum büyüyünce baba olmak istiyor. Bundan azını yaparsa başında sopayla bekleyeceğimi bilecek. Ama bundan azını bilmiyor zaten. Ben de iyi babaların babalar gününü kutlamak istiyorum. Çok kutlu olsun, gecikmiş olarak. Çok çok kutlu olsun. Gelecek nesiller sizlerin eseri olacaktır.