8 ve 4 yaşında iki oğlum var. Çeşitli huylar sahibi birçok arkadaşı oluyor. Zorbasını da gördük, yalan söyleyenini de, vurup kıranı da..Benim tek odaklandığım konu kendi çocuğum. Başkalarının yanlışlarını konuşmayız evde. Onlar onları ve O çocukların ailelerini ilgilendiren konular der, kapatırız. Bana göre başkalarının yanlışları üzerinden bir eğitim sistemi kurmaya çalışmak fayda sağlamak yerine; başkalarının hayatı, kararları, yanlışları ile çok ilgilenen bir pozisyona getiriyor bireyi.. Acımasızca eleştiriler savuran ve kendilerini yüceltmek için başkalarının yanlışlarının mütemadiyen altını çizen bireylerin altyapısı böyle oluşuyor sanki.. Gerek yok, herkes kendi işi ile ilgilense daha iyi.. Arkadaşının kötü bir davranışını farketse, benimle paylaşsa bile, “bizi ilgilendirmez, sadece kendi davranışlarımız ilgilendirir” diyorum. Çünkü ileride, O çocuk yaptığı yanlıştan kurtulabilir ama benim çocuğum başkalarının yanlışlarını yakalamaktan zevk almaya başlarsa, bu davranış yapışır kalırsa, bundan kurulabilmesi zor olur. Biz sadece ve sadece kendi işimize-kendi davranışlarımıza bakalım, bize yeter…Oğullarımın çeşitli davranış şekillerine sahip insanları gözlemlemesi hoşuma gidiyor. Çeşitlilik iyidir.Bu tarz istenmeyen davranışlar sergileyecek arkadaşları olacak ileride, özellikle ergenliğinde bizi yanına yanaştırmayacağı dönemleri düşünüp, iyi ve kötünün kendi kendine ayrımına varmasını, hatta uzun vadede onlardan uzaklaşması için kendinde kuvvet bulmasını umuyor ve bu yönde subliminal mesajlar vermeye çalışıyorum.Motivasyonum da şu; bağımlı gençlerin ailelerine sorsanız, hepsi kötü arkadaştan yakınır. Kendi çocukları iyidir, arkadaşları kötüdür. Oysaki o arkadaşı seçen de kendi çocuklarıdır. O halde o arkadaşı hayatına sokmayacak, eleyecek çocuklar yetiştirebilirsek .. O zaman karada ölüm yok çocuklarımıza..Uzaklaşmak, görüşmemek çocuğu camdan bir fanusa koyup, tüm “kötü” leri uzakta tutmak kısa vadede iyi gibi görünse de, uzun vadede yani büyüdüğünde ve ona arkadaş seçimi konusunda müdahale edemeyeceğimiz zamanlar için doğru bir hareket gibi gelmiyor bana..Yinede çok mu başarılıyım? Çok mu iyi gidiyor herşey? Hayır! Bazen çocuğumu kapıp, kaçarak uzaklaşmak geliyor içimden. Sonra diyorum ki çocuğuma güvenmeliyim.Güvenmeyi seçiyorum.