Çocuklarınızın disiplini söz konusu olduğunda (mesela yiyebilecekleri ve yiyemeyecekleri) aile büyüklerinden şikayet etmenizi ve “Anlasalar… Anlamıyorlar…” demenizi ve engel olamamanızı da ben anlamıyorum. Bu çocuk sizin. Sizin sorumluluğunuzda. Aile büyüğünüzün değil. Bir kuralın sebebini bir kere anlatırsınız, iki kere anlatırsınız, üç kere anlatırsınız dördüncüde artık bırakırsınız ve “ben ne dersem o!” diyerek noktayı koyarsınız. Anlamıyorlarsa anlamıyorlar. Anlamak zorunda değiller. Onlar anlamıyor diye çocuklarınıza işlenmiş maddeleri, şekeri boca edip, gece 11’e kadar uyutmayıp sağlığı ile oynamaya hakkınız var mı?? Bence yok.
Çevrenizdekiler kırılmasın üzülmesin diye çocuğunuza zehir yedirmeyin.Bunu anlamıyorlarsa uzak durmak en makbulü…
3 günlük bebeğe yoğurt yediren mi?, 3 aylık bebeğin ağzına nar sıkan mı? emziğe reçeli ve ya çikolatayı batırıp zavallı bebeğin ağzına tıkıştıran mı? v.s v.s yazarken bile sinirlerim bozuluyor.Bunlara izin vermediğinizde de sizden kötüsü yok. Çokta umrunuzda olmasın benim değil mesela.
Bırakın yahu yetiştirdiğiniz çocuklar ortada,biz nasıl istiyorsak öyle yetiştirelim.
Bu konularda çok katıyım olmaya da devam edeceğim.Arkanızdan istedikleri kadar alay etsinler, akşamlara kadar sohbet konusu etsinler sizi ama taviz vermeyin, söz konusu çocuğum ise gerisi hikayedir.Hatta çocuğunu bu kadar erken yatırma sabah erken kalkar ! sende erken kalmak zorunda kalacaksın. Ağızlarının paylarını alsalar da gözlerini devirmeden de geri kalmadılar.Kendim için çocuklarımı geç yatırayım bunu söyleyen birinden ne bekleyebilirim. Büyüme hormonundan mı bahsedeyim anlatsam bile anlamaz ki !o yüzden benim çocuğum benim kuralım! nokta 🙂
SEVDA AKÇAY GÜLBASAR